Talen:

CO2 Opvang en Opslag

9. Hoe zou men de emissieverminderingen kunnen kwantificeren?

    Een belangrijk aspect van CO2-opvang en opslag is het ontwikkelen en toepassen van schattings- en rapporteringsmethoden voor de hoeveelheden broeikasgassen die worden verminderd, vermeden of uit de atmosfeer verwijderd.

    Dit vereist:

    • de schatting en rapportage van de huidige emissies voor nationale inventarissen van broeikasgassen en
    • de verrekening van CO2-opvang en opslag krachtens internationale overeenkomsten om de netto-uitstoot te verminderen.

    Bij gebrek aan internationale overeenkomsten, is het niet duidelijk of de verschillende vormen van CO2-opvang en opslag zullen beschouwd worden als emissiereducties of als verwijderingen uit de atmosfeer. CO2-opvang en opslag verschilt in vele opzichten van CO2-sequestratie in biologische kooltsof-sinks (bossen, bodem, enz.) en de verschillende vormen van CO2-opvang en opslag verschillen ook duidelijk van elkaar. Terwijl één ton permanent opgeslagen CO2 dezelfde voordelen oplevert in termen van atmosferische CO2-concentraties als één niet uitgestoten ton CO2, levert één ton tijdelijk opgeslagen CO2 veel minder voordelen op. Dit verschil zou weergegeven moeten worden in gelijk welk systeem die de netto-uitstootvermindering van broeikasgassen berekent. Momenteel beschikt men, binnen het kader van de UNFCCC, over geen enkele methoden voor de opvolging, meting en inventarisatie van de fysische lekken van opslagsites.

    Tabel TS.12. Globale mogelijke bijdrage van CO2-opvang en opslag als onderdeel van een portfolio voor vermindering.

    Hoewel de momenteel beschikbare inventarisatiemethoden van nationale emissies CO2-opvang en opslag zouden kunnen ïntegreren of in die zin aangepast worden, toch roept de inventarisatie vragen op wat betreft de aanvaarding en overdracht van verantwoordelijkheid voor de opgeslagen emissies. Deze problemen kunnen behandeld worden via nationale en internationale politieke procedures. Meer in het Engels